ကျွန်တော်တို့ရဲ့ပုံပြင်

၂၀၀၈ ခုနှစ်တွင် ကမ္ဘာ့စီးပွားရေး အကျပ်အတည်း ဖြစ်ပွားခဲ့ပြီး ကမ္ဘာ့စီးပွားရေး ကျဆင်းခဲ့သည်။ကျွန်တော့်သူငယ်ချင်းက နိုင်ငံတကာက နာမည်ကြီး ကုမ္ပဏီတစ်ခုကနေ နှုတ်ထွက်လိုက်ပါတယ်။သူစိတ်မချမ်းသာရခြင်းမှာ ကုမ္ပဏီအတွင်း အော်ဂဲနစ်ဝါးအလှကုန်ထုပ်ပိုးခြင်းလုပ်ငန်းကို မကြော်ငြာနိုင်ခြင်းကြောင့်ဖြစ်သည်။နေသာတဲ့ မနက်ခင်းတစ်ခုမှာ ဝါးအလှကုန်ထုပ်ပိုးမှုအကြောင်း လမ်းလျှောက်ရင်း စကားစမြည်ပြောရင်း ဂျက်စီက စီးပွားရေးလုပ်ငန်းတစ်ခုရှိမယ်ဆိုရင် လူတိုင်းကို ကျန်းမာပြီး ဘေးကင်းလုံခြုံတဲ့ နည်းလမ်းနဲ့ အသုံးပြုခွင့်ပေးပါ၊ ကမ္ဘာမြေကို ထိခိုက်မှုလျော့ချပြီး ထုတ်ကုန်တွေကို ပြန်သုံးနိုင်အောင်၊ ကျွန်ုပ်တို့သည် မိမိကိုယ်ကိုသာမက အခြားသူများကိုပါ ပျော်ရွှင်အောင် လုပ်ပေးရင်း အသက်မွေးဝမ်းကြောင်းပြုနိုင်သည်၊ ကျွန်ုပ်တို့အတွက် အလွန်လှပပြီး အံ့သြဖွယ်ကောင်းသောအရာဖြစ်သည်။ဤမျှ ရိုးရှင်းသော စကားသည် ကျွန်ုပ်ကို အလွန်ထိမိစေပါသည်။ဝါးအလှကုန်ထုပ်ပိုးခြင်းအကြောင်း အလေးအနက်တွေးပြီး စတင်ခဲ့တယ်……